Op 4 juli zal het precies 1 jaar geleden zijn van mij Grand Départ trip met Mummu Cycling, een wisselende ervaring van zowat goed als minder goed bedoeld.
4 juli 2019 of Fouth of July, de Amerikaanse Onafhankelijk Dag (Independence Day) dat ook de zelfde dag dat president Trump zijn speech gaf met trots voor Amerika, zie hier onder in de video van het witte huis ;)
DAG 1
Dus.... op 4 juli 2019 ben ik vertrokken naar de Grand Départ in Brussel, mij toeroperator was het Australische Mummu Cycling. Via de app van Mummu Cycling had ik aan contact met de touroperatoren. De bestuurders van onze bestelbusjes waren Fransmannen, ondanks ons te weinig ervaring in het engels kwamen we goed overeen. De chauffeur noemde Jean-Sébastien, we redden door de straten van Brussel, we passeerde de Wetstraat en veel andere bekende plaatsen in Brussel. Aan gekomen aan het hotel moest ik wachten tot 12 uur om dat mij kamer nog niet klaar was dus geen probleem voor mij. Ik heb ondertussen de beurt herkent om via mij iPhone op de kaart gekeken hoe ver het was voor de Grote Markt. Na mij iPhone te volgen kwam ik op een punt dat ik al eerder kende want eind maart 2019 was ik ook al in Brussel geweest om alles te herkennen voor de bewuste Trip van Mummu Cycling. Vanaf dat punt wist ik dat ik niet meer ver was van de Grote markt en dat klopte helemaal, dan terug naar mij hotel. Het was nog geen 12 uur dus ik kon nog niet naar binnen dus heb ik een belegde broodje gegeten en kort voor 12 uur kwam ik mij mede-reizigers van de Trip ontmoeten ze komen uit de VS, Canada en natuurlijk, Australië. Zonder het eerst te beseffen had ik een Australische wielerlegende voor mij staan: Stuart O'Grady! Hij geeft Parijs-Roubaix gewonnen en daar zijn heel trots op en terecht ook, O'Grady is voor Mummu Cycling hun grootste troef en dus na de kennismaking met mij mede-reizigers kreeg ik een het officiële roadbook van de Tour van 2019 uit handen van Marcel Berger, de CEO van Mummu Cycling en dat heb ik pas later vernomen. Daarna nog een klein gesprek gehad met Marcel, door dat ze in Australië verklein woorden gebruiken begreep ik er bijna niets van en begon zelf te twijfelen aan mij engels maar na het gesprek met Marcel dan kon ik naar mij kamer, het was een hele mooie kamer. Na mij helemaal te hebben geïnstalleerd heb ik mij een beetje bij gekomen en uurtje laten nog een aflevering van Temptation Island VIP (toen nog heel bij het begin van het seizoen, aflevering 3 of 4 dacht ik) gekeken. Na een paar uur begon ik mij klaar te maken voor de ploegen prestatie op de Grote Markt, ik vraagde aan Marcel dan ik al mocht gaan naar de Grote Markt en ik mocht maar om 19u30 te verzamelen ik dacht om samen met de groep terug naar het hotel te gaan maar dat later anders gebleken,... Dus aangekomen op de Grote Markt kon ik eerlijk gezegd niet wachten op Elsa (mij favoriete Bloemenmeisje ooit) heel gestrest stonde ik te wachten en uit de stress stuurde veel te veel berichten naar haar. De ploegenpresentatie was al begonnen en ze waren er nog niet ondertussen kreeg werd ik geïnformeerd waar we moesten verzamelen dus oké. Ik kreeg de eerste bloemenmeisjes van Leclerc te zien, niet ze ver voor mij en plotseling zag ik Elsa samen met haar collega's (Séverine en Carline) en ik was heel erg blij om haar terug te zien en daarom dat dit allemaal voor haar. Foto's gemaakt met en haar collage's (Krys en Leclerc) en gezellig gepraat werd de leidinggevende van Mummu Cycling, Emily duidelijk dat ik niet allen voor de koers naar Brussel ben gekomen maar voor de Bloemenmeisjes. Ik voelde eerlijk gezegd soort van betrapte maar dat gevoel duurde niet lang. Dus na het programma dat ik van Mummu had gekregen heb ik het aan Elsa verteld dat we normaal gezien de maandag etappe in Binche elkaar in de Village Départ moesten we verzamelen om naar dat punt voor afgesproken met eerste gedacht om samen naar het hotel te gaan maar dat was niet geval ik voelde dat we verder van het hotel gaan, we gingen naar een restaurant. Mooie grote tafel, alles was fantastisch, heb de andere reizigers beter te leren kennen en dat is zeker gelukt. Voor we gingen eten geeft O'Grady gevraagd wie we wilden ontmoeten tijdens de trip, voor mij zeide hij dat het niet nodig was om dat ik "Podium Girls" al ontmoet had, natuurlijk maakt hij een grapje en ik wiste dat aan alles, ik reageerde met een smile en een duim omhoog op en op dat moment was het de beste reactie om dat ik was dat ik met hun tot dinsdag zal zitten goed dan het eten zelf vond ik minder maar het Bru-water zorgde zeker dan toch iets binnen had (had zeker gegeten maar veel minder dan normaal).
Het begon ook wat voor mij laat te worden tot dat er een speciale gast kwam, Jens Voigt die in de Tour zat voor de Amerikaanse TV-zender NBC Sports als co-commentator. Hij vertelde zijn wielerverhalen dat was zeker fascineren om naar te luisteren maar na een uur begon echt te lang te duren voor mij. Voor we vertrokken naar het hotel op de vraag van Jens om een de foto te nemen met de groep
DAG 2
De volgende dag was voor mij helemaal tegen mij goesting, we gingen naar Hoei, ik heb niets tegen Hoei en de Ardennen of zo maar het hoefde niet maar omdat de meerderheid zijn wielertoeristen van mij mede-reizigers dus daarom. Op de top van de Muur van Hoei bekend van de aankomst van de Waalse pijl dus heel heuvelachtig... voor de enige die niet fietsten (mij groep) was ook "heuvelachtig", na met het bestelbusje naar het stadje Hoei zelf. Heel erg mooie trouwens moesten we de Fort van Hoei beklimmen om naar het Fort zelf te komen, omdat ik geen conditie heb was het heel zwaar voor mij, aangekomen bij het Fort betaalde Marcel onze de tickets. Veel mooie historische kunstwerken en zelfs een oude landskaart dat ik probeerde Marcel uitleggen dat heel vroeger in de tijd van zonnekoning nog dat Duinkerke vroeger nog Nederlands grondgebied was maar door een veldslag was het in Fransen handen was tot de dag van vandaag. We kregen ook een zwarte historisch kantje, de Duitsers hebben blijkbaar de Fort van Hoei gebeurt als martelplaats of als gevangenis, Nazi-vlagen en een bureautje. Daar door was het helemaal stel en proberen we ons te realiseren hoe het zou geweest zijn in begin de jaren 40, volgens mij geen leuke tijd. Daarna kregen we beloont met een heel mooie uitzicht op de stad Hoei. We nemen foto's van het praktische uitzicht en Marcel tonden de Muur van Hoei vanuit ons ooghoek. Dus na het uitzicht terug naar beneden en dat tuurlijk was het minder lastiger. Dus het busje in en naar het centrum van de stad. Zowel de uitzicht als de stad zelfs was wel heel mooi. We moeten op voorhand geld mee nemen om natuurlijk ons middagmaal te kunnen betalen, we hebben alle 4 een slaatje gegeten. Dat was heel lekker weet ik nog, na het middagmaal hadden we nog een beetje tijd over. Ik heb per ongeluk een stopcontact voor mij oplader vergeten dus moest ik mij iPhone elke dag opladen met mij Macbook, op het plein waar we ons slaatje opaten was er een Proximus-winkeltje dus daar gaan te dat ook hebben. Maar heb er toch geen gekocht en ging terug naar mij groepje omdat de mede-reizigers op de fiets bijna aangekomen waren van hun fietstochtje. Een van wielertoeristen dat ik aansprak hoe het geweest was zeide mij dat ze een paar beklimmingen hebben gedaan en ik vroeg de welke was het zwaarst? Hij zeide de laatste beklimming (met andere woorden de Muur van Hoei). Dan terug naar Brussel ondertussen tijdens de terug weg naar Brussel kreeg ik te zien dat Elsa samen met Séverine de Atomium hebben bezocht, ik dacht echt was ik daar maar bij hun..... maar het was toch niet gedaan, we kregen een unieke inkijk in een paar WorldTour-Teams, natuurlijk super tof en geweldig maar voor mij te veel van het goede. We mochten foto's maken buiten de Teambussen dan binnen om de race tactiek niet in gevaar te brengen dat natuurlijk begrijpelijk is.
Hier boven de groepsfoto's van WorldTour-Teams en daarna was het erop voor die dag, eindelijk voor mij. Mij avondeten had ik zelf geregeld en zat veel vroeger dan de dag daarvoor in bed omdat dag er na de Tour echt gaat vertrekken.
DAG 3
De eerste etappe van de Tour de France van 2019, te voet gingen we naar het Koninklijk Paleis in Brussel en voor we het paleis waren kwamen we van standbeeld van Koning Leopold II van België tegen bij het paleis. Dat standbeeld van Leopold word de jongste dagen aangevallen door linkse radicalen maar goed.... we krijgen een gele armband in de zone van start te geraken. De 2 bestelbusjes van ons stonden klaar voor vertrek als we Tom Boonen niet tegen kwamen. Gezellig een praatje en op de foto gegaan met Tom
DAG 4
De tweede dag van de Tour, de ploegentijdrit! In de voormiddag waren we vrij om dat we pas in middag naar de ploegentijdrit gaan, Op die ochtend wandeling gemaakt in de beurt van het hotel, dan kwam ik te weten dat de Franse televisie een hotel achter ons sliepen. Opeens kom in mij mede-toeschouwer tegen het leef en gingen 'samen schoppen' in de kleine Carrefour stapvoets van ons hotel. In de middag vertrokken we voor onze tweede dag in de Tour, eerst gingen we naar het oudste restaurant van het land in hartje Brussel, stapvoets van de Grote Markt! We aten daar Belgisch, Gevulde Tomaat met garnalen met frietjes met mosselen en een streekbiertje! Als belg dat niet mogen? Ik heb me bewezen dat ik een echte Belg was dat zelfs O'Grady onder de indruk was van mij! Was wel trots en vertelde het voor aan mij mede-toeschouwer. Daarna kreeg ik echt energie van zelfde de andere niet mee konden op dat vlak geeft de Belgische keuken mij geholpen, we passerende aan de trappen waar Anuna De Wever over haar Klimaat boelshit staan te roepen. Na te trappen kwamen we aan terug voor het paleis in Brussel, op een moment waren we vrij en meende die kans om Elsa terug te zien en dat lurkte een dag vroeger dan geplant. Op dat moment was heel hard aan het werken en ze zie dat ze nu niet veel tijd had voor mij maar heb daar geen enkel moment een probleem van gemaak en zie dat ik het begreep en dat ik het ook zag. Mij doel was eigelijk bereikt, ik wilde Elsa terug zien en dat lukte ondanks dat het verkeerde moment was heb zeker geen spijt deze actie. Ik zwaaide naar Elsa en zie tot morgen, ze zwaaide terug en ze zij ook tot morgen maar ik kreeg toch iets terug misschien niet veel maar wil iets. Dan heb ik mij gehaast door de massa om terug naar mij bende te gaan maar de bende was al binnen de zone van Teambussen en met een leugentje voor best wel aan één van de bende kreeg ik ook een bandje om binnen de Teambussen te geraken. Ik was wel nog steeds onder de indruk ondanks dat het zeker de laatste 5 of 8 teams waren nog voor het paleis. Heb dan naar het groot scherm gekeken naar de verloop van de ploegentijdrit, ik bleef tot de laatste team bij het grote scherm dan was niet te merken bij O'Grady en Emily! Daarna te voel naar het hotel, ik denk dat er nog een paar bij ons waren en dan zoals altijd gezorgd voor avond eten en op tijd gaan slapen voor de grote dag morgen!
DAG 5
In tegenstelling van gisteren waren we niet vrij in de voormiddag, we moesten naar Binche voor de start van de 3e etappe van de Tour. Na een paar keer verloren gereden te hebben passeren we de gebouwen van wielerploeg van Wanty-Group Gobert en dat betekent dat we goed zaten. Het aller eerste keer dat tijdens onze Trip het woord Trump (toch waar ik bij was) noemt was op de 5e dag van de Trip, bij het zie van de windmolens moest Chris (een Amerikaan) op eens denken aan de Amerikaanse president. Ik wou wel reageren maar besloot het niet te doen en dat was blijkbaar het beste, aan gekomen in Binche vertelde O'Grady dat het de laatste keer was dat hij bij ons omdat hij naar een andere groep van Mummu moest. Ik vond dat we VEEL TE LANG stil stonden omdat we al laat waren omdat de Village Départ al open was. We zaten blijkbaar toch niet heel ver dus was waren er snel, we werden gecontroleerd in onze rugzakken en we waren binnen. Een stuwart vragende mij badge maar natuurlijk had ik die niet maar wel een papiertje met een UR-code, de stuwart geageerde verbaast en liet mij met rust de hele tijd dat ik daar was. Voor de poort van de Village de UR-code laten kennen en ik WAS BINNEN, EINDELIJK!! Op dat moment gaf ik enkel de aandacht aan de Bloemenmeisjes die in de Village werkte en wie kom ik daar tegen? Mij nummer 1 Bloemenmeisje ooit, Elsa! Ze makte zelfs de foto's voor mij de Bloemenmeisjes van Skoda en daar leerde ik Ana kennen een studente in Luik en Gent maar met de Spaanse nationaliteit, echt en heel mooi meisje. Dan natuurlijk foto's met Elsa, was geweldig en daarna heb ik mij favoriete van Miss France 2019 en later winnaar van de Podium Girl of the Year: Lauralnye! Echt een heel lief en mooie dame, heel respect vol en misschien omdat ik vertelde dat zij mij favoriete was tijdens de missverkiezing. Daar heb ik ook Valentine ontmoet, ook lief, mooie en zo voort. Op de foto gegaan en op naar de volgende, LCL daar heb dan Jessica en Cindy ontmoet, Cindy had het te druk want ze stond er ook alleen voor. Elke met Jessica op de foto gegaan en jammer genoeg niet met Cindy want ze echt een lief meisje daarna naar de Caroline, de lerares en natuurlijk een hele mooie verschijning en ook op de foto gegaan met haar, Charlotte (dat ik pas een paar dagen geleden ontdekte dat zij de vriendin is van Pinot) geeft voor mij de foto's van mij en Caroline gemaakt. Jammer dat Myrtille er niet was, dat is ook en beauty. Daarna naar het Italiaanse NamedSport en dan naar de TDF-shop. Dan nog een foto met de Skoda auto (met en zonder Mathilde) Daarna heb ik het Village verlaten (met altijd pijn in het hart. Geprobeerd om foto's te maken van Gele trui en van Witte Wout maar dat was moeilijk door de pers, daarnaast ook foto's van de renners die ons passeerden die naar de start podium wilden gaan voor zich aan te melden. Het was een drukte van je welste, we hebben dan samen afgesteld tot de start van de wedstrijd en dan stilletjes terug naar Brussel naar ons hotel. Via binnenweggetjes zo naar de een grote baan en dan naar een autostrade richting Brussel. We waren veel vroeger terug dan anders, de anderen gingen nog iets gaan drinken en wilde de koers volgen van uit een café. De hele wedstrijd via TV op mij kamer gevolg en was wel even blij om allen te zijn. Later die avond ging we soort afscheidfeestje in een café niet ver van het hotel. Het was misschien veel gezelliger dan de eerste avond, het eten was misschien weer niet mij ding maar ik genood van het afscheidmoment, ben de eerste vertrokken omdat we morgen vroeg klaar moesten staan voor vertrek naar huis. Nog een foto genomen van het voorkant van ons hotel en ik ging mij laatste nacht in het 5 sterren hotel in.
DAG 6
De laatste dag was misschien het kortste van allemaal, vroeg ontbeten en klaar gemaakt en mij afgemeld. 20 voor 7 stond ik al klaar naar huis te gaan. Met vertraging, we waren niet op 7 uur weg zoals afgesproken. 40 minuten geeft onze rit geduurd tot Brussels Airports. Op een mooi manier afscheidt genomen en weg waren ze, terug naar Amerika, Australië (het Canadees gezinnetje reizen voord naar Parijs in de plaats van naar huis en gelijk hebben ze)!
Dit is mij verhaal van de Grand Départ in Brussel!
Reacties
Een reactie posten